Als maker probeer ik iets puurs te vangen. Iets of iemand zoals het is. Dingen die onvermijdelijk zijn. Zoals het nieuws, en alle wanhoop die daarbij komt kijken. Of heftige emoties in personen. Ik leg dat gevoel vast en steek je er mee aan.
Ik vind de wereld om mij heen belangrijk. Soms zie ik de waarheid in die wereld verdwijnen. Het pure wordt nep, verdrinkt of vervormt. Daarom voel ik de drang om juist op die puurheid licht te schijnen.
Ik geef en ik ontvang. Ik trek en laat gaan. Ik praat en ik luister. Ik blijf zoeken naar interactie. Tussen mijzelf en de medemens, maar ook tussen mij en mijn kunst.